Yıllar, Yollar ve Yazılar

Yıllar ve yollar birikti..

Yazılarım birikti.

Yazlarım, sonbaharlarım, sonra kışım, sonra yeniden baharım doldukça doldu heybeme.. Ve bir gün bir de baktım ki bu heybeler benim taşıyacağımdan da ağır hâle gelmiş. Bana iyi gelmiş ama başkalarına da iyi gelmesin mi düşüncesi sarmış.

Ee bir ömürde yaşanabilecek amansız hastalık, en sevdiğinin ve sevebileceğinin kaybı, sevdiklerinin dertleri derken dile gelmeliydi bu duyguların her biri. Taşınmaz mal olur ama duygu olmamalı diyerek artık taşanları aksettirmenin vaktidir derim.

Derim ve devam ederim: Ben bir hayal kurarım yıllardır. O hayal yazın olarak yazılır düşlerimde. Bazen sessiz bir gözyaşı, bazen derinimde bir sızı, bazense neşeyle koşan bir kız çocuğunun fırfırlı eteklerinde beyaz biyeler olur o yazılar..

Yıllar, yıllar birikti,

Yollar, yollar geçti..

Çocuktum, boyumdan büyük yazardım sevdaya dair.. Sevda o zaman ünlü şairlerin dizelerinden görüp öğrendiğim o büyük kelime hani sevgiden de büyük.. Bir yandan Orhan Veli’nin “Sevdaya mı tutuldum…” şiiri, bir yanda Sait Faik’in yazmamak üzere kendine verdiği sözdeki gibi: “…..kalemi yonttum. yonttuktan sonra tuttum öptüm. yazmasam deli olacaktım.” sözleri kulaklarımda çınladıkça ben de yazar yazar dururdum. Birçoğu kayıp o dizelerin; nadiren bulurum eski defterlerimde. Sürekli yer değiştiren hayatımda nice resimlerim, kompozisyonlarım ve şiirlerim kayıp olmuştur; hiç üzülmem.. Zira o dizeler gelir ansızın aklıma, eski bir dili hatırlamaya çalışmak gibi bir beyin fırtınası adeta... Üstüne yazmaya çalışırım.

Yazmak benim için bir sarhoşluk hâlidir. Anda yakalamazsam uçarlar. Yazarken ise kendimden başka bir diyara gitmiş gibi kilitlenip kalırım o an’a. Sesimi kaydederim bazı bazı, ne hikmet varsa bu yazında kalemi elime alınca pof diye bir anda uçuverir zihnimden. Ama ses öyle mi yahu! Konuşursun kelimeler akarken yakalanır; kayıt altına alınır. Sonra oturur yazarsın sanki bir röportaja gitmiş gibi..

Kendini kendinden diktelemek işte böyle bir şey. Akarken o kovaları doldurmak lazım azizim. Yoksa zihin dipsiz bir kuyu. O kuyudan bir kovayla sihirli suları çekmek lazım ki kağıda kaleme ve okuyana şifa olsun.

Kalpler ferahlasın, zihinler açılsın, akacaksa gözyaşı aksın.

Her yıldız tozunun kiri, pası silinsin ki parlayabilsin yeniden

SdrB 23.04.2024

21.04 .